Het is onze missie zoveel mogelijk diereigenaren kennis over – en toegang tot – de beste kwaliteit natuurlijke middelen voor hun dieren te geven. Om dat te bereiken werken we samen met zowel reguliere als holistische dierenartsen.
Er zijn nog steeds dierenartsen die alle natuurlijke middelen op een hoop gooien en daarbij roepen dat niks bewezen werkzaam is en dat ze het daarom niet willen inzetten. Maar is dit ook echt zo? Is natuurgeneeskunde onbewezen en hechten we misschien te veel waarde aan wetenschappelijke onderzoeken zonder te weten hoe zuiver het onderzoek is opgezet of wie het onderzoek betaald heeft?
Evidence based medicine
Als we het hebben over wetenschappelijk bewezen therapieën en medicijnen dan hebben we het over evidence-based medicine (EBM) of evidence-based practice (bijvoorbeeld in het geval van fysiotherapie).
EBM is een stroming die is komen opzetten in de jaren ’90 en inhoudt: het expliciet, oordeelkundig en consciëntieus gebruikmaken van het beste beschikbare bewijs bij het maken van een keuze voor de behandeling van een patiënt. Dit alles gegeven de stand van de (medische) wetenschap van dat moment (Wikipedia).
Het staat buiten kijf dat EBM veel bereikt heeft. Deze manier van werken heeft voor een veiliger, en meer consistente en kosteneffectieve gezondheidszorg gezorgd. Maar het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Ervaringen van een dierenarts
Suus Bettink, dierenarts bij De Groene Os, gaat regelmatig op pad om oude en nieuwe dierenartscontacten te bezoeken:
“Ik was bij een dierenartsenpraktijk waar ze veel De-Groene-Os-producten verkopen en waarbij het gesprek op EBM kwam. Er was een congres geweest waar professor Fink (bij alle dierenartsen bekend) haar visie gaf op EBM. Dit was heel interessant omdat zij hele goede argumenten heeft (als wetenschapper in de farmacologie) dat EBM niet bestaat.
Ik heb zelf voor een groot veterinair farmaceutisch bedrijf gewerkt en daar zijn mijn ogen open gegaan. Ook ik geloofde, toen ik nog in de praktijk werkte, dat alles wat ik deed en gaf EBM moest zijn. Ik ken nu beide werelden – EBM en holistisch – en ik kan nu beide combineren. Er is geen goed of slecht, juist de combinatie van regulier en complementair is waardevol. Zoals een veterinaire acupuncturist het heel mooi omschreef: de westerse geneeskunst is om het vuur te doven en de oosterse geneeskunst is om daarna het zelfhelend vermogen te bevorderen, de waakvlam weer te ontsteken.
Onze klanten geven aan dat als zij vastlopen in het reguliere traject (bijvoorbeeld uitbehandeld zijn of dat de enige mogelijkheid nog immunosuppressors zijn), zij het dier nog kwaliteit van leven kunnen geven met onze producten. Kortom: EBM en complementair gaan goed hand in hand.”
EBM achterhaald?
Een belangrijke misvatting is dat gebrek aan bewijs niet altijd hetzelfde is als gebrek aan effectiviteit. Dat heeft te maken met de grenzen van EBM: bewezen medische kennis is niet altijd de beste oplossing voor de individuele patiënt.
Zo krijgen grote groepen mensen weinig tot geen aandacht in medisch onderzoek: vrouwen, niet-blanke mensen (bij mensen is bekend dat sommige medicijnen anders werken bij mensen van verschillende afkomst), ouderen, zwangeren of mensen met meerdere aandoeningen. Dit laatste is een groot probleem, in de praktijk gebeurt het namelijk niet vaak dat er één enkele opzichzelfstaande klacht is.
Aangezien dit soort onderzoeken duur zijn, zijn er budgethouders betrokken bij wat er wel en niet onderzocht wordt. Hierdoor wordt onderzoek naar medicijnen bijvoorbeeld specifiek gericht op hun werkzaamheid en zullen positieve studies eerder gepubliceerd worden. De vraag blijft echter hoe zuiver veel positieve resultaten zijn en of ze niet simpelweg te herleiden zijn naar wie het onderzoek betaald heeft en hoe het opgezet is. Daarbij zijn er ook terreinen waar gewoon weinig literatuur over is omdat het te weinig winst oplevert.
EMB alléén is dus niet 100% zaligmakend. Gelukkig zijn er ook mensen bezig met het aandragen van oplossingen: Evidence based medicine: a movement in crisis? is een essay van Trisha Greenhalgh en haar collega’s.
Is er geen bewijs voor natuurgeneeskunde?
Natuurgeneeskunde is een ongelofelijk breed begrip. Er zijn allerlei stromingen, opleidingen, behandelingen en therapieën. Medicijnen zijn tenslotte uit de natuur ontstaan en daar zijn veel onderzoeken en bewijzen aan vooraf gegaan.
Zeker voor kruidengeneeskunde en orthomoleculaire therapie (behandeling met voedingsstoffen) is veel onderzoek beschikbaar, zoals bijvoorbeeld op Pubmed. Dit gaat vaak om onderzoek naar een enkel kruid of bepaalde inhoudsstof. In de natuurgeneeskunde worden vaak middelen met een synergie ingezet, dat wil zeggen dat de combinatie van van middelen elkaar aanvult en versterkt. Door er een tinctuur van te maken met andere effectieve kruiden, krijg je het beste uit alle werelden. Dit is een voordeel en geeft veilige, effectieve middelen, maar daardoor kan het lastig zijn om onderzoeken één op één toe te passen op verschillende producten.
Het verschil tussen aanvullend en alternatief
Tot slot is er ook nog een belangrijk verschil tussen de termen aanvullend en alternatief. Dit is vaak iets waar tegenstanders van natuurlijke therapieën over vallen omdat in hun ogen het gevaar bestaat dat mensen zelf gaan dokteren i.p.v. naar de dierenarts te gaan. Alternatief lijkt in te geven dat het in plaats van een bezoek aan de dierenarts komt, terwijl natuurlijke middelen (alternatieve middelen) juist aanvullend zouden moeten zijn.
Laat dus altijd eerst de dierenarts zijn werk doen door een goede diagnose te stellen en bespreek daarna de mogelijkheden voor natuurlijke therapieën.
Deze informatie is uitsluitend bedoeld voor educatieve doeleinden en vervangt niet het advies van een dierenarts.
Door de strenge Europese Claimsverordening mogen wij maar zeer beperkt informatie geven over de werking van producten.
Heb je vragen over onze producten of de toepassing ervan? Neem dan contact met ons op. Ons team van natuurgeneeskundig therapeuten en holistisch dierenarts adviseert je graag.
