Mens en paard: hoe ga je om met misverstanden? – video

Er ging niets vanzelf met Emir. In de bak kon hij nauwelijks lopen, hij wist niet waar het pad was en kon geen wendingen maken. Aan de longe had hij geen energie, ik was eigenlijk ten einde raad. Daarom nam ik les met hem in grondwerk. Dat was best een eye-opener. Want daarin zag de ‘juf’ al snel dat ik Emir gewoon maar z’n gang liet gaan. Over mijn grenzen heen dus. Of eigenlijk stelde ik geen grenzen. En dat herken ik wel uit het echte leven: er zijn heel wat mensen over mijn grenzen heen gegaan zonder dat ik er wat aan deed. Weglopen, dat was mijn strategie. Maar ja, dat is niet echt een optie met je eigen paard.

De spiegel

Dus de 1^e spiegel was: grenzen stellen. Waar mag hij staan, waar moet hij op letten en hoe kan ik consistente opdrachten aan hem geven. Me bewust worden van mijn lichaamstaal. Dat gaat steeds beter.

En dan trailerladen. Dat was ook een confrontatie. Gelukkig had ik gezien hoe hij bij z’n vorige eigenares zonder aarzeling de trailer in ging. Dus ik had al snel geconcludeerd dat het vooral in de interactie met mij niet goed ging. En dat klopte ook. Want ondanks z’n stoere uiterlijk is ie heel sensibel. En pikt direct mijn stress op. Want het trailerladen thuis, als oefening, dat hadden we al snel voor elkaar. Maar iedere keer wanneer ik ergens naartoe ging, ging het mis. Daar zit namelijk tijdsdruk op. Dan móet het gebeuren en dan ging het niet. Dus dat is nu mijn opdracht: zonder tijdsdruk en stress, laden. Ook dat gaat steeds beter. En dat levert ook vertrouwen in elkaar op.

Mens en paard

Want hij was geen jonkie toen hij kwam, hij was 13 jaar en had al een leven achter zich. Dus hij liet zich ook niet alles zeggen. Werken aan vertrouwen, daar was dat grondwerk ook heel goed voor. En veel leuke dingen doen, afgewisseld met gewoon niksen in de wei.

Nu heb ik dit helemaal betrokken op mijn eigen ervaringen met Emir. Ook Amorin heeft me in al die jaren veel laten zien en veel geleerd. Hij heeft me vooral uit mijn hoofd gehaald en de weg terug naar mijn hart gewezen.

De interactie tussen mens en dier

Als HTA-practitioner ben ik bij heel wat mensen met paarden geweest. En daar zag ik dezelfde patronen. Aan het gedrag van het paard moest wat gedaan worden, maar vaak zat het probleem eigenlijk in de interactie met het baasje. Het paard liet zien waar het baasje aan zou moeten werken. Dat is niet waarvoor je gevraagd wordt als practitioner, dus een lastige boodschap.

Met HTA kan je best veel doen aan het gedrag van honden en paarden. Ook bij Emir heeft dat goed gewerkt. Al was het alleen maar omdat hij het erg fijn bleek te vinden.

Dus spiegelen paarden ons? Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat ieder dier dat op ons pad komt, ons iets te vertellen heeft. Dat geldt ook voor mensen overigens. Vooral mensen waar we ‘last’ van hebben. Maar wanneer die les geleerd is, dan heb je geen problemen meer met dat soort gedrag: niet van het dier en niet van die mens.