• Door: Chaja Beck-De Jong
• Leestijd: 6 minuten

Als ik dát geweten had……

Wij kochten zo’n 25 jaar geleden ons eerste konijntje. Op dat moment was er nog veel minder bekend over konijnen dan nu het geval is. Tenminste: over konijnen als huisdier. (Het houden van konijnen met de bedoeling, tenminste een paar keer per jaar een konijnenbout op tafel te kunnen zetten was natuurlijk al jarenlang populair, maar daar hebben we het hier niet over.)

Onwetendheid

De Stichting Konijnenbelangen was nog niet opgericht, er bestonden nog geen internetgroepen en er waren maar heel weinig dierenartsen die zich verdiept hadden in de speciale zorg die konijnen nodig hebben. In dat donkere tijdperk kochten wij een konijn en we maakten de ene fout na de andere. Wat hebben we later vaak verzucht “als ik dát toen geweten had!” en ons schuldig en verdrietig gevoeld. Misschien dat ik met deze blog beginnende konijnenliefhebbers kan behoeden voor het maken van deze beginnersfouten en anderzijds mensen die zich óók schuldig voelen over hun vroegere stommiteiten een beetje kan troosten.

Konijnenkooi-met-inhoud

 Wij kochten een konijn ‘voor de kinderen’. En hoewel konijnen absoluut ongeschikt zijn als kinderhuisdier (ik kom daar in een volgende blog op terug) pakte het bij ons bijzonder goed uit. Wij als ouders waren verantwoordelijk voor het geven van eten, drinken en het schoonmaken van de kooi, maar de kinderen hielpen daar trouw in mee. Maar wij kochten in eerste instantie wel één (!)  konijn. In een dierenzaak, die best allerlei adviezen wilde geven over de aanschaf van een geschikte  kooi en het soort voer dat gegeven moest worden, maar er met geen woord over repte dat konijnen sociale dieren zijn die in principe niet alleen horen te blijven.

En zo werd er, op een winderige avond in oktober, een konijnenkooi-met-inhoud bij ons thuisbezorgd. Daar zaten wij, met een klein konijntje dat eerst onwennig om zich heen zat te kijken, toen voorzichtig een paar stapjes zette en uiteindelijk zich begon te wassen. Heb je wel eens gezien hoe een konijn er uitziet als het zijn snoetje en zijn oortjes wast? Je kunt je nauwelijks iets voorstellen dat meer vertedert, toch?! Wij smolten in elk geval en vanaf dat moment dateert onze verslaving aan konijnen.

Te weinig bewegingsvrijheid

We hadden wel een aantal boekjes gelezen over het houden van konijnen en daar stonden ook allerlei wetenswaardigheden in over het kiezen van een goede plek voor het hok. Niet bij de centrale verwarming, niet in de felle zon maar anderzijds ook niet in het donker, niet op de tocht, niet op een plaats waar te veel lawaai is maar anderzijds ook niet op een plek waar het altijd stil is….. allerlei nuttige tips, maar de belangrijkste – het vrij rondlopen van een konijn – kwam amper aan de orde! Dat hebben we, gewoon omdat we dat leuk vonden, toch maar eens geprobeerd. Dat bleek zo’n succes, dat ons konijn vanaf die tijd eigenlijk alleen maar in z’n hok zat als we niet thuis waren. Gelukkig maar voor hem, want op aanraden van de dierenwinkel hadden we “een lekker royaal hok” gekocht, wel 80 x 60 cm. Véél te klein dus voor een konijn, maar ja, ze bestonden ook in het formaat 40×60…. Hoewel hij veel rondliep overdag en ‘s avonds zat hij toch de hele nacht opgesloten in dat hokje. En dat, terwijl konijnen juist in de ochtendschemering lekker actief willen gaan foerageren. Dat lukt dus niet zo best als je alleen maar 2 stappen heen en 2 stappen terug kunt doen.

Voedingsfouten

Trouwens, dat foerageren…… wij wilden natuurlijk het allerbeste voer voor ons konijn. Niet van die goedkope, saaie konijnenbiks, maar goed kwaliteitsvoer, met allerlei verschillende stukjes er in. Groentes en kruiden en granen en zo. Wisten wij veel, dat de meeste van die gekleurde brokjes gewoon bestonden uit gekleurd brood of uit voedingsstoffen die helemaal niet geschikt zijn voor een konijn, zoals gedroogde prei of sperzieboon? En dat konijnen eigenlijk heel goed kunnen leven zónder brokjes, welk soort dan ook? Gelukkig voerden we ook veel groentes en kruiden en dankzij het konijnenboek kozen we ook nog geschikte groentes: andijvie, witlof, wortelloof, allerlei keukenkruiden en soms een klein stukje wortel of appel. Maar daarnaast had ons konijn ontdekt dat er in een bepaald kastje allerlei lekkere dingen stonden als crackers, soepstengels en beschuitjes. Iedere keer dat dat kastje openging stond hij enthousiast op z’n achterpootjes, met een hebberig neusje in de lucht te snuffelen in de hoop dat hij dan een heel klein stukje soepstengel zou krijgen. Daar was hij echt stapelgek op! En omdat het er zo lief uitzag, zo’n lekkerbekkend konijn, lukte het bijna nooit om daar weerstand aan te bieden.

Oneetbare blindedarmkeutels

Ook die supergezonde snacks, speciaal voor konijnen, zogenaamd vol met gezonde voedingsstoffen en vitamines, kreeg hij met enige regelmaat. En lekker dat hij die vond!

Maar op een gegeven moment liet hij zijn blindedarmkeutels op de grond liggen en dat vonden wij gek. Zowel de eigenaar van de dierenwinkel als de dierenarts vertelden ons, dat dat heel normaal was en dat hij  die keutels heus wel zouden gaan eten als hij iets te kort kwam. “En daar is bij uw konijn niet veel kans op, zo gezond als u hem voert.”

Toen ontdekten we voor het eerst de kracht van het internet, want daar vonden we op een pagina die nu al lang niet meer bestaat een heleboel goede informatie over konijnen. Onder andere ook over voedingsfouten: een te veel aan suikers (fruit! konijnensnacks!), granen (soepstengels! konijnensnacks!) en brokjes (bevatten zowel veel granen als suikers) kunnen de spijsvertering ernstig ontregelen, maken dat ze hun blindedarmkeutels niet meer (kunnen) eten en last krijgen van plakpoep. Dus de voeding werd serieus aangepast (veel meer hooi!) en dat zorgde voor een fitter, actiever konijn zónder plakpoep of oneetbare blindedarmkeutels.

Geen konijn zonder maatje

Overigens is ons konijn nog geen jaar alleen geweest, toen kreeg hij een maatje. Een heel lief meisje en we zagen het helemaal zitten met die twee. Maar daarvoor moest het mannetje wel gecastreerd worden. Dus een afspraak gemaakt bij de dierenarts: ‘s morgens brengen, ‘s middags weer ophalen. We kregen geen pijnstilling mee, want “van zo’n kleine ingreep voelen ze niets”.

We hebben nog steeds spijt dat we dat geaccepteerd hebben, want ons konijn heeft twee dagen stilletjes in een hoekje gezeten. Gelukkig is het de pijn waard geweest, want ondanks het feit dat we geen enkel verstand hadden van koppelen en het dus op een mislukking uitgelopen zou kunnen zijn was dit een match made in heaven en zijn ze bijna 9 jaar lang een onafscheidelijk duo geweest.

Wat we leerden

Ondertussen kwamen er steeds meer konijnen bij in ons huis. Nu niet meer van een dierenwinkel vandaan, maar uit een opvang of ergens gevonden in een bos. We werden lid van een schrijfgroep op het internet, van de Stichting Konijnenbelangen, van de House Rabbit Society en van de Rabbit Welfare Association & Fund, die allemaal een steentje bijdroegen aan deskundigheidsbevordering.

We leerden, hoe kwetsbaar konijnen zijn, hoe moeizaam ze het laten zien als ze pijn hebben of zich ziek voelen.

We leerden hoe slim, ondernemend en sociaal ze zijn, hoe trouw ze zijn aan hun mensen en hoe vaak ze daarin gekwetst worden.

We leerden met veel vallen en opstaan dat je een onderscheid moet maken bij dierenartsen tussen konijnonkundige knoeiers en konijndeskundige helpers.

We leerden, dat konijnen je leven op een ongelooflijke manier kunnen verrijken.

We leerden dat er net zo veel verschillende persoonlijkheden kunnen zijn bij konijnen als bij mensen: timide en zelfbewuste, slimme en domme, slome en dynamische konijnen: soms heb je ze allemaal tegelijk in je huis!

We leerden, tot ons verdriet, nare ziektes kennen als Ecuniculi, megacolon, doorgroeiende tanden, allerlei mijten en parasieten en opgezette gasbuikjes.

We leerden, dat ook konijnen last kunnen krijgen van ouderdomskwalen en zelfs dement kunnen worden. Dat kanker ook niet aan hun deur voorbijgaat.

Maar vooral leerden we, dat konijnen er meester in zijn om het goede te halen uit het leven op een manier waar wij mensen een voorbeeld aan kunnen nemen!

En nu zeggen we, vanuit de grond van ons hart: dankjewel, lieve konijnen, dat jullie onze vrienden hebben willen zijn en nog steeds zijn. Dat jullie vertrouwen in ons hebben gehad en ons nooit in de steek hebben gelaten, wat voor suffe dingen wij ook deden. Dat jullie onze tuin omschoffelen en nét op een onhandige plek een diep gat graven zij jullie vergeven, net als de keren dat jullie onze telefoon of onze verbinding met het internet vakkundig hebben afgesloten. We houden van jullie!

Deze informatie is uitsluitend bedoeld voor educatieve doeleinden en vervangt niet het advies van een dierenarts.

Door de strenge Europese Claimsverordening mogen wij maar zeer beperkt informatie geven over de werking van producten.
Heb je vragen over onze producten of de toepassing ervan? Neem dan contact met ons op. Ons team van natuurgeneeskundig therapeuten en holistisch dierenarts adviseert je graag.